ЧОМОТОЙ САЯТЧЫ

Бир күнү кузгун Чомотой саятчыга келди, салам берип күңгөй-тескейден
көргөн билгенин айтып берип, көпкө аңгемелешти. Андан соң шашып ыйлап
жиберди. Чомотой мурун шайыр отурган эле, муну көрүп,
катуу чочуп кетти. «Эмне капаң бар, Куке, батыраак айтып жиберчи, менин
колумдан келген иш болсо жардамдашайын, кимдир бирөөдөн ыза көрдүңбү, же байбичең көрүнбөй калыптыр сыркообу?» «Жок» деди кузгун. Ар жылда алты балапандуу болобуз, чоңоюп темир канат болгондо эле, уянын кырына чыгамын деп, биз жокто учуп өлүп калышат. Уяны зоого, жыгачка да салып көрдүк, эч пайда чыкпады, Чомоке. Бүгүн кемпирим кайтарып калды, кандай айла кылабыз?
Быйыл да бирөөнөн ажырадык.
Чомотой саятчы кемпирин чакырып: «Байбиче, бир түрүм шоона1 алып
келчи» деди. Кемпири алып келген шоонаны кузгунга берип: «Эси жок десе, ме
муну менен уянын кырына эч жакка жетпес кылып бутуна байлап койгун» деди.
Кузгун кубанып Чомотойдун акылына ыраазы болуп, алкыш айтып, шоонаны
алып үйүнө жөнөдү. Келди да, балапандарын жалгыздап бутунан байлап уяга
бекитип койду. Кайда барса да капарсыз учуп кете берүүчү болушту. Балапандар канатын күүлөп уча турган болгондо буттарын чечип учуруп чыгышты. Кузгун кубанып: «Эми Чомотойдун акысынан кутулуу керек» деди. Алыскы Каухар-Төрдөн балдарынын баарына чүкөдөй каухар тиштетип келип Чомотойго беришти. Карыя да кубанды. Балапандардын жонунан сылап эркелетти.
Мына ошондон кийин кузгун дайыма балапандарын аман-эсен учурат экен.