Илгери атыккан бир ууру чыккан
Умтулса умтулганын алып чыккан.
Калсын деп бул өнөрүм өз уулума,
Деп ойлоп: өзүмдөй бир болсун сырттан:
Э, балам эр жигитке өнөр керек,
Ал өнөр мен болбосом кимден келет!
Уурулук – өнөр алды, билген эрге,
Сен али балапансың жетиле элек.
Эмесе үйрөнүп кал, мени кара,
Бактагы уя баскан сагызганга
Атакең шырп дегизбей чыгып барып,
Байкап тур жумурткасын уурдаганда.
Айткандай бакка атасы чыгып барды,
Чочутпай уядагы сагызганды,
Билгизбей, басып жаткан жумурткасын
Атасы ошол замат уурдап алды.
Тос балам калпагыңды – деген кезде
Дейт, уулу: – ай, атаке, өзүңдү эсте!
Караса кийип турган дамбалы жок,
Болобу анын уулун ууру дешке?
11/XI 1948
Чолпон-Ата
