ПРЖЕВАЛЬСКИЙГЕ

Жөн гана:
«Жолум улуу-кичүү» дешпей,
Эсен соо сен жеримде жүргөн кездей,
Озунуп менден мурда сүйгөн Көлдө,
Сен менен тургум келди, маңдай тескей.
Көл бою кандай сулуу, кандай кызык,
Үстүндө күн өткөрсөң куштай сызып…
Ал бир кеп… Толкуну күч түндөрү асыл,
Сен менен сүйлөшүүгө кыйкырышып.
Сүйлөр сөз: өнөр кууган саякатың,
Узарткан сапарыңды, өлбөс бактың.
Дал ошол бактың турган көл боюнда
Бир турса кичинекей менин атым.
Ызаттап мрамор ташка тамга баскан,
Эстүү журт арбагыңды кадырлашкан.
Сага окшоп көл боюнда атым турса,
Эмне арман?.. Муштумдай бир кара таштан.
Көл сонун… Алдан тайбайт кышта тоңуп,
Бул көлдө бир учалы, бирге конуп.
Үстүндө сенин жаның бүркүт болсо,
Үстүмдө менин жаным жылдыз болуп.
4/ХI 1948
Чолпон-Ата