***

Баланын эне өбөгү,
Эненин бала жөлөгү.
Жигиттикке жеткиче,
Баласы –
Энеден жапа көрбөдү,
Карып кетти энеси,
Эринин –
Көп болсо керек өлгөнү,
«Ушундай кылсам энекем
Кечер бекен ак сүтүн»
Деп баласы, энесин –
Мекеге –
Жөө көтөрүп жөнөдү.
Бара жатты шартылдап,
Кээде –
Чапкан атка теңеле:
Жолуга калып бир адам,
Калаадан чыга бергенде:

Э чырагым, бул эмнең?
Энем болсун, өз энем?
Жол болсун?

Кечеби деп ак сүтүн,
Мекеге жете бармакка
Үйдөн чыга жөө келем.

О акылы жок, кем неме
Сен бала экенсиң дагы эле,
Арылам десең күнөөдөн:
Кадыр билер эмгектеш
Эр таап бер энеңе!
Баласы,
Энесин ыргытып ие жаздады:
Энеси:

А…а… айланайын
Аны билчү уул кайда?
Дегенде.
17/XI 1948
Чолпон-Ата