***

Баланын эне өбөгү,
Эненин бала жөлөгү.
Жигиттикке жеткиче,
Баласы —
Энеден жапа көрбөдү,
Карып кетти энеси,
Эринин —
Көп болсо керек өлгөнү,
«Ушундай кылсам энекем
Кечер бекен ак сүтүн»
Деп баласы, энесин —
Мекеге —
Жөө көтөрүп жөнөдү.
Бара жатты шартылдап,
Кээде —
Чапкан атка теңеле:
Жолуга калып бир адам,
Калаадан чыга бергенде:

Э чырагым, бул эмнең?
Энем болсун, өз энем?
Жол болсун?

Кечеби деп ак сүтүн,
Мекеге жете бармакка
Үйдөн чыга жөө келем.

О акылы жок, кем неме
Сен бала экенсиң дагы эле,
Арылам десең күнөөдөн:
Кадыр билер эмгектеш
Эр таап бер энеңе!
Баласы,
Энесин ыргытып ие жаздады:
Энеси:

А…а… айланайын
Аны билчү уул кайда?
Дегенде.
17/XI 1948
Чолпон-Ата